Gamalt ljóð frá 2002

  

          Spurull um heimsku heimsins.

             Sigvarður Halldóruson

   (Guðs gjöf) Sumarið 2002 á Ísafirði.

 

 

Túngötuskríli fer á ferð með rjóma og ís.

Sólin hátt á lofti er og bræðir ísinn.
Svo er talað um ást sem bræðir allan klaka.
Mannaást hvað er hún?

Því fíkninni er hún undirgefin.
Hvað fær þá staðist fíknina?
Mun sólin geta brætt hana?
Það er aðeins eitt sem er sterkara en fíknin.
Það er Jesús því hann hefur sigrað dauðans mátt.

Hví lifa þá svona margir fastir í fjötrum fíknarinnar?
Hvað er til ráða ? afhveju sér fólk ekki sannleikan?
Mér er það hugleikið hví fólk er svo heimskt að fara sína eigin leið.
Líf án Jesús er glatað líf.
Orð Guðs segir fel Drottni vegu þína og þér mun vel farnast.

Því að lifa í fjötrum þegar þú getur verið frjáls?

Athugasemdir

[Ásgerður , 14.11.2007 kl. 11:09]

Einmitt,,,,flott orðað hjá þér.