Villa sem gengur um peningagjafir í söfnuðum eða kirkjum

Það sem hefur verið að angra mig undanfarið er að hlusta á presta og predikara tala um að við fáum margfallt til baka það sem við gefum í baukinn. Þá er yfirleitt vitnað í orð Jesú að við getum borið allt að 100 faldan ávöxt. Þannig að þegar sumir gefa að þá trúa þau því að Guð gefi þeim allt að 100 þúsund til baka ef þau setja 1000kr í baukinn.Þetta kemur beint frá USA frá sjónvarpspredikurum þar.

Þarna er allgjörlega búið að taka orð Guðs úr samhengi. Þegar Jesús talar um að bera ávöxt, að þá er hann ekki að tala um peninga, hann er að tala um okkur sem persónur. Hvað við gerum við þá hæfileika og gjafir sem okkur hafa verið gefnar af Guði. Þetta þýðir að vaxa í því sem við gerum. Biblían notar stundum orðið talentur.

Það sem angrar mig líka við þessa lýgi, er eigingirnin og fégirndin á bakvið þessa hugsun. Þetta veldur því að fólk er að gefa svo það geti fengið meira. Allavegana hefur Guð sett það element í mig, að ég er allgjörlega laus við fégirnd. Ég hef engan áhuga á því að hagnast á öðrum. Þegar ég gef, að þá gef ég af því að mig langar til þess, en ekki af því einhver annar segir mér að gera það.

Löngunin kemur innan frá og út. Það er ekki öllum gefið að vera gjafmildir. Þegar ég gef, að þá gef ég án þess að vænta þess að fá eitthvað til að baka. Sá lærdómur kemur úr 12 sporakerfinu. Og hefur líka með það að gera að læra hjálpa öðrum, og að vera að gagni.

Reyndar getur Guð lagt það á hjartað á okkur að gefa ákveðna upphæð til ákveðna einstaklinga, eða í kirkjuna. Og það hef ég oft gert. En ávallt með því hugarfari að gefa til þeirra sem minna eiga, og vera farvegur Guðs inn í þeirra líf.

Vissulegar færir það velgengni inn í líf okkar að gefa af okkur, og veitir okkur tækifæri til að vaxa og þroskast í því sem við gerum. Því að sá/sú sem gefur ekki af því sem þau hafa. Er eins og persóna sem borðar og borðar, en kúkar ekki eða pissar. Við vitum að slíkt endar ekki vel. Að sitja á þvi sem maður hefur veldur stöðnum.

Þannig að gefa hefur með miklu meira að gera en að gefa peninga. það er að gefa af tíma þínum. Og leyfa öðrum að njóta þeirra hæfileika sem þú hefur.

Þannig að næst þegar ég heyri þessa græðgi aftur, að þá ætla ég að hunsa það. Þvi að það er mín persónulega skoðun að fólk á ekki að láta hafa sig að féþúfu.

Það angrar mig líka þegar það er verið að heimta háar fjárhæðir. Það lætur þau sem lítið geta gefið, líta ílla út, eins og þau séu ekki að gefa nóg. Einnig þegar ég hef gefið peninga á ákveðin stað, að þá fæ ég alltaf bréf um að það vanti meira.

Kirkja er ekki fyrirtæki til að taka peninga af öðrum, hún er fjölskylda sem stendur saman. Sem mætir þörfum annara.

Að gefa tíund er eitthvað sem margir gera í þeirri trú að Guð blessi forðarbúr þeirra. Það er Biblíulegt og reyndar frjálst val hvað það varðar. Að gefa í baukinn þegar það er tekið samskot, má líkja við 7 erfðavenjuna hjá 12 sporasamtökum. Þar sem fríkirkjur njóta ekki sömu réttinda og þjóðkirkjan að vera ríkisreknar. Þannig að það er eðlilegt að vilja sjá söfnuði sínum vegna vel, og sýna þakklæti fyrir það starf sem er unnið með því að gefa.

En aftur að rót vandans, fégirndin er rót alls þess sem íllt er. Og því miður að þá falla margir í þá gryfju.